چله بزرگه..

سلام.

یه جایی خوندم:

روزها و لحظه ها، شکیب از پی یکدیگر میگذرند و ثانیه های عمر سپری میشوند و در پی هر روز خاطره ای باقی میماند...

خاطرات بد را باید به دست فراموشی سپرد..

فراموشی دریاییست که همه چیز در آن غرق میشود.

پس باید خاطرات شیرین را جاودانه نگاه داشت.

خاطرات شیرین... بله

                                                                                                                           ادامه مطلب یادت نره!

فکر میکنم شب چله هم از اون شب هایی هست که خاطره اش برای هر کسی جزو خاطرات خوشش محسوب میشه. هر چند که شاید به نظر بیاد تفاوت دیگه ای با باقی شب ها نداره. آره واقعا هم فرقی نمیکنه... تنها فرقش اینه که ( از فرداش زمستون میاد.) نمیدونم... برای من که حس عجیبیه... شاید به خاطر اینه که زمستون آخرین فصل ساله و بعد از اون یک سال دیگه رو با امید و آرزوهای جدید شروع میکنیم و شروع زمستون علاوه بر جاذبه های خاص خودش نوید نزدیکتر شدن به بهار رو هم به ما میده.

ما امسال هم توی خونه کوچولو و گرم خودمون چله مون رو سپری کردیم، ولی کسالت آتیلا  باعث نگرانی ما شد و به این ترتیب یلدای ما با آرامش به صبح نرسید.

حتی وجود مها کوچولو دوست و همبازی آتیلا هم نتونست موجبی بشه که آتیلا کمی از لاک کسالتش بیرون بیاد.

به هر حال بعد از شام بابایی برای همه مون فال حافظ گرفت که فال آتیلا این بود:

اینا هم سور و سات شب چله ماست .

هندوانه سَمبل سبزی و شادانیست و بعضی ها معتقدند که اگه توی شب چله هندوانه بخورید در تابستان احساس تشنگی نمیکنید.

انار که نماد تکثیر و زایش به حساب میاد.

آجیل مخصوص شب چله و خرمالو که فکر میکنم دلیل خوردنشون طبع گرمشونه.

و گل نرگس اهدایی خاله مونا که به نظر من نماد بسیار زیبایی از زمستونه و میخواد به ما بگه: آهای مردمی که فکر میکنید زمین توی زمستون میمیره... پس من... گل به این زیبایی و خوشبویی از زمین مرده به عمل اومدم؟ نه نه نه ...این یه اشتباهه و زمین فقط به خواب زمستونی فرو رفته و من هم زیباترین رویایی هستم که زمین توی خواب زمستونی ِ خودش میبینه.

امسال به دلیل مصادف شدن محرم با یلدا، توی مهد از جشن خبری نبود و فقط عکسی از یلدای 1390 به یادگاری برامون موند.

و در آخر سال نوی میلادی رو پیشاپیش به هموطنان مسیحی مون تبریک میگیم.

با آرزوی سالی خوش